Καλά κρυμμένα μυστικά της μεταπολεμικής εποχής (1946-1949) του εμφυλίου πολέμου, ξεθάβονται και γίνονται εφιάλτες για να αναστατώσουν τις ζωές των ανθρώπων και να καθορίσουν το μέλλον τους.
Οι παντρειές με προξενιά, κακές συνήθειες από παλιά και εύκολη λύση στην αποκατάσταση των νέων, δίνουν και παίρνουν στην κλειστή τους κοινωνία.
Τα νεανικά σκιρτήματα με τις σεξουαλικές στερήσεις, οδηγούν τους νέους στο μονόδρομο του προξενιού, με όλα τα… ευτράπελα που ‘χει το αλισβερίσι…
Κωμικοτραγικές καταστάσεις διακωμωδούνται μέσα από την νοοτροπία και την απλοϊκότητα των ανθρώπων.
Η ζήλεια και τα… κουτσομπολιά, στο έπακρον.
Η αφέλεια στο μεγαλείο της, μπερδεύει το ηθικό με το ανήθικο.
Το ιδεατό πνίγεται στην καθημερινότητα και επί σκηνής… τα σπουδαία.

Η Θεατρική συγγραφέας
Αριάδνη Τζούμα

ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Κριτικές αποτιμήσεις από την Μαριλιάνα Ρηγοπούλου (Κριτικός θεάτρου, Εκπαιδευτικός, σοπράνο) για την Θεατρική κωμωδία «Το Προξενιό Της Βαγγελιώς» της Αριάδνης Τζούμα.

Με αφορμή το τελευταίο εκδοθέν έργο της λογοτέχνιδας και θεατρικής  συγγραφέως Αριάδνης Τζούμα με τίτλο: « Το Προξενιό της Βαγγελιώς»,  η παρωδία παίρνει άλλες μορφολογικές διαστάσεις.

  « Το Προξενιό της Βαγγελιώς» είναι μια παρωδία η οποία αντλεί όλο το υλικό της από πραγματικά γεγονότα της Ελληνικής υπαίθρου.

  Η μελέτη της παρωδίας,  αποτελούσε πάντοτε ένα από τα πολλά desiderata της φιλολογικής επιστήμης, παρότι ως είδος για πολλά χρόνια θεωρείτο υποδεέστερο, ωστόσο τις τελευταίες δεκαετίες έλαβε τη θέση που πραγματικά του αξίζει, της υψηλής Τέχνης με συγκροτημένη θεματική μορφολογία με αφθονία και πλουραλισμό κοινωνικών- πολιτιστικών και ιδεολογικών μορφών, αποτελώντας τον ιδανικότερο τρόπο αναμόχλευσης και ανάδειξης της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.

  Η θεατρική συγγραφέας Αριάδνη Τζούμα, στο έργο της: « Το Προξενιό της Βαγγελιώς» κατορθώνει να εκμεταλλευτεί εξόχως λειτουργικά μέσα από το τέμπο του δεκαπεντασύλλαβου, τις παραδοσιακές φόρμες ( βουκολικής δομής) και να συγκεράσει το κοινωνικό πλαίσιο της εποχής του ’70 με τη σάτιρα, την ειρωνεία και το κωμικό στοιχείο άλλοτε κομψό και διακριτικό κι άλλοτε καυστικό και πικάντικο σε συνδυασμό με τους χαρακτήρες που διαπλάθει διαμορφώνοντας έτσι μια ηθογραφική κωμωδία που εξελίσσει το είδος της παρωδίας, μια μιμητική διάσταση η οποία χαρακτηρίζεται από ειρωνική ανατροπή, ποτέ όμως εις βάρος του παρωδούμενου κειμένου.

  Παρότι η σάτιρα αποτελεί ξεχωριστό είδος, ωστόσο τα ιδιαιτέρως ευφυή και εύρυθμα λογοτεχνικά τεχνάσματα της συγγραφέως,  επιτυγχάνουν την παράλληλη συμπόρευσή τους εν πλήρη αρμονία και αλληλοσυμπλήρωση καθώς χρησιμοποιεί το παρωδούμενο κείμενο για την μέγιστη επίτευξη της σατιρικής της πρόθεσης, ρίχνοντας άπλετο φως στα δαιδαλώδη και σκαμπρόζικα κάποιες φορές μονοπάτια της παρωδίας, χωρίς νεολογισμούς, λεκτικές ακροβασίες και ψευτομοντερνισμούς που απλώς ευτελίζουν το έργο, αλλά με καθαρότητα και σεβασμό τόσο στους γλωσσικούς ιδιωματισμούς όσο και στον αξιακό και εθιμοτυπικό κώδικα συμπεριφοράς της υπαίθρου του ΄70.

  « Το Προξενιό της Βαγγελιώς» της Αριάδνης Τζούμα, έχοντας στη φαρέτρα του ως όπλο το χιούμορ, με την ακατανίκητη δυναμική του, αποκαλύπτει αλήθειες που σοκάρουν, που συγκινούν, που γοητεύουν, κινείται κάποιες φορές επί ξηρού ακμής ανάμεσα στο κωμικό και το τραγικό στοιχείο κι αποτελεί αληθινό εγκαλλώπισμα των θεατρικών έργων όπως έλεγε και ο ιδρυτής του Θεάτρου Τέχνης ο Κάρολος Κούν: « Η αφετηρία και η βάση του θεάτρου, όπως και κάθε μορφή Τέχνης, είναι η ποίηση και η μαγεία. Αν λείψουν αυτά, δεν υπάρχει θέατρο» κι εδώ στο έργο της Αριάδνης Τζούμα υπάρχουν και τα δύο στον ύψιστο βαθμό.

Μαριλιάνα Ρηγοπούλου